آیا احتیاجات غذایی گیاهخواران به خوبی تامین می شود؟

گیاهخواران نسبت به کسانی که رژیم غذایی غربی دارند بیشتر عمر می‌کنند.بیماری‌های قلبی، سرطان و دیابت به میزان چشمگیری کمتر در گیاهخواران دیده می‌شود. گیاهخواران اندام مناسب‌تری دارند.ولی هنوز باز  پرسش‌هایی می‌شود که آیا نخوردن گوشت و  فرآورده‌های شیری زیانی در برندارد؟ ازآنجایی‌که به‌طور مرتب پرسش‌هایی به‌ویژه درباره‌ی خوردن پروتئین و کلسیم می‌شود بنابراین بجاست که به این افسانه‌ها پایان دهیم.

پروتئین

زمانی بر این باور بودند کسانی که از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند باید نگران کمبود پروتئین خود باشند. اکنون این باورها درهم‌ریخته است. بنابراین چنانکه غذاهای گیاهی می‌خورید دراین‌باره خیالتان آسوده باشد. با خوردن انواع غذاهای گیاهی بیش از نیاز بدن پروتئین دریافت می‌کنید و نیازی به پروتئین اضافی نخواهید داشت.

متأسفانه نگرانی در کمبود پروتئین در بیشتر موارد سبب می‌شود افراد غذاهای پر پروتئینی بخورند که چربی و کلسترول فراوانی دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که آمریکایی‌ها دو برابر نیاز بدن خود پروتئین می‌خورند. ثابت‌شده که خوردن پروتئین زیاد برای تراکم استخوان‌ها زیان‌آور است و کلیه‌ها را نیز به کار بیش‌ازاندازه وا‌می‌دارد.

کلسیم

نکته کلیدی برای استحکام استخوان‌ها این نیست که کلسیم بیشتری بخوریم بلکه باید از دست دادن آن را به کمترین میزان برسانیم.  رژیم غذایی بر پایه‌ی گیاهان بسیار کارآمدتر از گوشت‌خواری در اجرای این هدف است. بهترین منابع کلسیم را می‌توانید در میوه‌ها و سبزی‌ها پیدا کنید.

آهن

برای برخی این پرسش پیش می‌آید که آیا برنامه‌ی خوراکی بر پایه‌ی گیاهان به‌اندازه‌ی کافی آهن دارد؟ پاسخ آری است. گرچه عامل‌های پیچیده‌ای دراین‌باره متصدی‌اند. آهنی که در گوشت است خیلی آسان‌تر از آهن گیاهان جذب می‌شود. خود این امر به‌نوعی دشواری می‌آفریند. زیرا گوشت سبب می‌شود آهن بیشتر از نیاز در بدن اندوخته شود مشکلی که افراد بالغ آمریکایی سخت گرفتار آن هستند. استفاده از میوه و سبزی باعث می‌شود تا آهن به شکلی مؤثر جذب شود و به مقدار کافی به بدن ما برسد. بنا بر بررسی‌های پژوهشی انجام‌شده در جوامعی که فرآورده‌های حیوانی نمی‌خورند و یا خیلی کم می‌خورند در عمل مقدار آهنی که به بدن آن‌ها می‌رسد برابر یا حتی بیش از آهن گوشت‌خواران است.

روی

روی از دانه‌های گیاهی مانند برنج .ذرت. جو.  نخود و همچنین از سیب‌زمینی  اسفناج و خوراکی‌های گیاهی دیگر به دست می‌آید. بررسی‌های پژوهشی نوین نشان داده‌اند که همان‌طور که خوردن به‌اندازه‌ی روی  برای سلامت ما پرارزش است خوردن پیش از نیاز  آن نیز می‌تواند برای سیستم دفاعی بدن زیان‌آور باشد. بهترین روش جذب روی به‌صورت طبیعی و از طریق خوردن گیاهان است نه با مصرف قرص.

ویتامین B2

ریبوفلاوین . ویتامین B2  غذاهای گیاهی تا حدی کم است اما پژوهشگران به‌تازگی به این نتیجه رسیده‌اند که نیاز بدن به این ماده کمتر از آن چیزی است که قبلاً فکر می‌کردند. مطالعات سازمان بررسی بهداشت چین نشان می‌دهد که کمبود این ماده نشانه‌های بالینی ندارد. به‌هرحال تمام سبزی‌ها خود ویتامین B2را ذخیره دارند.

ویتامین B12

تأمین این ویتامین بحث‌برانگیز راه‌حل ساده‌ای دارد . وجود ویتامین B12  برای حفظ سلامت خون و سیستم اعصاب ضروری است. گیاهان یا حیوانات این ویتامین را نمی‌سازند بلکه باکتری‌ها و دیگر موجودات تک‌یاخته در ساختن آن دست دارند. نیاز روزانه به این ویتامین تنها یک میکروگرم  است . و چون بدن می‌تواند آن را  اندوخته کند نیازی نیست در خوراک همه‌روزه‌ی ما باشد. ولی دست‌کم چند روز یک‌بار باید کمی از این ویتامین در خوراکی‌ها باشد.

برخی شواهد علمی نشان می‌دهند که باکتری‌های خاک این ویتامین را به مقدار کم به گیاهان غده‌ای مانند انواع ترب . هویج. شلغم.  و چغندر می‌رسانند. موارد کمبود این ویتامین بسیار کم است. گرچه فرآورده‌های حیوانی این ویتامین را فراوان دارند لیکن برای به دست آوردن این ماده‌ی سودمند توصیه برنامه خوراکی زیان‌آور منطقی نیست.

موارد کمبود این ویتامین را به‌راحتی می‌توان با خوردن قرص‌های مولتی‌ویتامین جبران کرد. کمبود ویتامین B12  به‌طورمعمول باکم خونی و ناراحتی‌های دستگاه عصبی مانند سستی. سوزن شدن دست‌ها و پاها و یا بروز زخم بر روی زبان همراه است . بیماران باید ازنظر پزشکی بررسی شوند زیراکسانی که به‌نوعی به بیماری‌های دستگاه گوارشی دچار هستند هرچه ویتامین بخورند کمبود ویتامین‌دارند.  حتی اگر ویتامین به‌صورت دارو به آن‌ها داده شود.

برگرفته از کتاب حقایق ناگفته تغذیه