فرسودگی شغلی در دانشجویان پزشکی
[su_quote]خستگی ، استرس زیاد، ساعتهای طولانی کار، انتظارات زیاد و رقابت با همکاران و… این ممکن است یک سناریوی آشنا برای بسیاری از دانشجویان پزشکی باشد.[/su_quote]
این چالش ها ،در کنار انتظارات اجتماعی،کمال گرایی افراطی ، فشارهای مالی و خانوادگی و بسیاری از مشکلات دیگر می تواند منجر به بیماری های روان در دانشجویان پزشکی شود. فرسودگی شغلی ، یکی از شایع ترین ابعاد اضطراب ، که به عنوان یک سندرم مشخص می شود همراه با خستگی عاطفی بالا،افت انرژی ، افسردگی زیاد (یعنی بدبینی) و نا امیدی در دستیابی به موفقیت شخصی تعریف می شود.
اضطراب و فرسودگی در دانشجویان پزشکی می تواند در زندگی شخصی آنها به طرق مختلف بروز کند. به عنوان مثال ، دانشجویان پزشکی بیشتر از افرادی که جمعیت مشابهی را در خارج از دانشکده پزشکی تشکیل می دهند، در معرض سوء مصرف مواد قرار می گیرند.
تحقیقات اخیر حاکی از آن است که از هر دو دانشجوی پزشکی،یک نفر دچار فرسودگی شغلی است که این خود لزوم داشتن استراتژی های پیشگیرانه را نشان می دهد.
فرسودگی در دانشجویان پزشکی می تواند منجر به علائم دیگری مانند افسردگی ، اضطراب ، بی خوابی ، سردرد ، مشکلات دستگاه گوارش و تمرکز ضعیف شود. مصرف بیشتر الکل ، بدبین شدن نسبت به زندگی و آینده و انزوای اجتماعی ، همه راه هایی است که دانشجویان پزشکی به این اضطراب در زندگی شخصی خود پاسخ می دهند.
اختلال در حالات رفتاری آنها ممکن است روابط شخصی آنها را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
علل عمده بروزفرسودگی شغلی در دانشجویان پزشکی:
- شرایط مالی سخت :
بسیاری از دانشجویان پزشکی برای پرداخت شهریه، باید وام های سنگینی را متحمل شوند.این در صورتی است که بسیاری از این دانشجویان بیشتر وقت خود را در دانشگاه و در حال تحصیل هستند و شغلی که از آن درآمدی داشته باشند،ندارند.پرداخت هزینه های تحصیل در کنار هزینه های شخصی می تواند بسیار استرس زا باشد.
- پزشکان “بیماری روانی ندارند”:
یکی از دلایل جدی فرسودگی در دانشجویان پزشکی این باور است که پزشکان با بیماری های روانی مانند افسردگی یا اضطراب سر و کار ندارند. ننگ دانستن این موضوع می تواند باعث شود دانشجویان پزشکی در مبارزه با بیماری روانی احساس تنهایی کنند. ابلاغ این مسئله که بیماری روانی می تواند در هر کسی از جمله پزشکان وجود داشته باشد ، برای پیشگیری و درمان فرسودگی در جامعه ی پزشکی بسیار مهم است.
- انتظارات غیرقابل دسترس:
انتظارات والدین ، استادان و حتی خودشان باعث می شود که دانشجویان پزشکی احساس ناکافی یا بی کفایتی کنند. احساس کمبود می تواند دانشجو را وادار کند تا علائم فرسودگی خود را حتی کمتر و کمتر بروز بدهد و روز به روز به فرسودگی خود بیافزاید.
راهکارهایی برای ارتقا سطح سلامتی دانشجویان پزشکی:
- آموزش:
آموزش اساتید در مورد ابعاد پریشانی مانند فرسودگی شغلی در دانشجویان پزشکی می تواند در مراحل اولیه آن به شناسایی و رفع مشکل کمک کند. اگر اعضای هیات علمی علائم پریشانی و نحوه نزدیک شدن به دانشجویی را که به نظر می رسد فرسودگی و اضطراب را تجربه می کند، درک کنند ، ممکن است دانشجویان بیشتر بخواهند در مورد احساسات خود صحبت کنند.
- فراهم کردن تست های خودارزیابی بصورت ناشناس برای دانشجویان:
ارائه یک ارزیابی دقیق و ناشناس به دانشجویان پزشکی می تواند به پیشرفت سلامت روان دانشجویان کمک کند. شاخص بهزیستی دانشجویان پزشکی یک ارزیابی نه سواله ی معتبر است که به شرکت کنندگان یک دید جامع در رابطه با سطح سلامت روان آنها ارائه می دهد. گزارش های جمع شده سپس در اختیار مدیران قرار می گیرد تا ببینند چگونه بهزیستی دانشجویی با گذشت زمان پیشرفت می کند.
- ایجاد یک برنامه ی متعادل در زندگی:
دانشجویان پزشکی معمولا آنقدر زیر فشار مطالعه مداوم هستند که وقت کمی برای معاشرت یا ورزش کردن دارند. داشتن یک برنامه جامع متشکل از درس ، دوستان ، خانواده و زمان شخصی می تواند انگیزه دهنده باشد.
- تشکیل گروه های حمایتی-درمانی:
گروه های حمایتی می توانند احساس انزوا را کاهش دهند ، ننگ ناشی از پریشانی را برطرف کنند و رفاه دانش آموزان را به شدت بهبود بخشند.در این جلسات دانشجویان می توانند با بیان عقاید و تجربیات خود تا حد زیادی از اضطراب ناشی از فرسودگی رهایی یابند.
علت پرداختن به فرسودگی شغلی در بین دانشجویان پزشکی:
اگر رفاه حال پزشکان در معرض خطر باشد ، کیفیت مراقبت های درمانی از بیمار در معرض خطر است. برای داشتن پزشکان موفق ، باید به فرسودگی در مراحل اولیه آموزش پرداخته شود تا در مراحل بعدی از به بوجود آمدن خطاهای پزشکی جلوگیری به عمل آید.علاوه بر آن فرسودگی شغلی تاثیرات مخربی بر زندگی شخصی آنها دارد و نمی توان از پزشکی که خود درگیر فرسودگی و اضطراب شده است،انتظار داشت همه ی ابعاد بیمار از جمله بعد جسمی و روانی او را بتواند درمان کند.
