مغز یا عضلات، ابتدا چه چیزی را از دست می دهیم؟

از سن ۵۰ سالگی، نه تنها فعالیت های بدنی بلکه توانایی های شناختی ما نیز کاهش پیدا می کنند. این دو با هم ارتباط تنگاتنگی دارند. اما کدام یک از آنها بر دیگری تأثیر می گذارد؟ محققان از بانک اطلاعاتی بالغ بر ۱۰۰۰۰۰ نفر از ۵۰ تا ۹۰ سال را مورد بررسی قرار دادند. آنها توانایی های جسمی و شناختی را هر دو سال به مدت ۱۲ سال اندازه گیری کردند.

برخلاف آنچه که قبلا تصور می شد توانایی های شناختی اهمیت بسیاری در جلوگیری از عدم فعالیت های فیزیکی دارند.  امروز در وب سایت زندگی سالم  به بررسی تاثیر میزان فعالیت مغز و عضلات می پردازیم.

بنا به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، هر ۱۰ ثانیه یک نفر در دنیا به دلیل کم تحرکی می میرد.

آیا فعالیت بدنی بر مغز تأثیر می گذارد یا برعکس است؟ برای پاسخ به این سؤال، محققان دانشگاه ژنو (UNIGE)، سوئیس در یک پایگاه داده از بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر در سنین ۵۰ تا ۹۰ سال استفاده کردند که توانایی های جسمی و شناختی آن هر دو سال یکبار به مدت ۱۲ سال اندازه گیری می شد.

این یافته ها، که در مجله Health Psychology منتشر شده است، نتایج جالبی را نشان می دهد. توانایی های شناختی، بیش از آنکه فعالیت بدنی انجام دهند، مانع از عدم فعالیت می شوند و از کاهش توانایی های شناختی جلوگیری می کند. همه این بدان معنی است که ما باید اولویت بندی ورزش های مغز خود را انجام دهیم.

این حوزه چندین سال است که به بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر مهارتهای شناختی می پردازد.  بوریس شوال گفت: “ارتباطاتی بین این دو عامل نه تنها از نظر حافظه، بلکه در مورد رشد و بقای نورون های جدید برقرار شده است.

“اما ما هنوز به طور رسمی آزمایش نکرده ایم که: آیا فعالیت بدنی مانع از کاهش مهارت های شناختی می شود یا برعکس؟ این چیزی است که ما می خواستیم آن را تأیید کنیم.”
ابتدا بهتر است بدانیم علوم شناختی به چه علومی می گویند.

علوم شناختی

این علم به بررسی ماهیت فعالیت‌های ذهنی مانند تفکر، طبقه‌بندی و فرایندهایی که انجام این فعالیت‌ها را ممکن می‌کند می‌پردازد.

به صورت مشخص‌تر از جمله اهداف اصلی این رشته پژوهش در زمینه ادراک و بازشناسی، توجه، حافظه و یادگیری، زبان، استدلال و تفکر، قضاوت، برنامه ریزی، تصمیم گیری و … است.
محققین این رشته در ابتدا سعی داشتند که تفکر انسان را به اجزاء کوچکتری تقسیم کرده، و قوانین مشخصی برای کنار هم قرار گرفتن این اجزا بیابند.

به عقیده آن‌ها تفکرات مختلف ناشی از آرایش‌های مختلف این واحدهای کوچک‌تر فکری بود. بعدها نظریاتی جایگزین مطرح شد که بر اساس آن‌ها، منشأ ادراکات مختلف، کم یا زیاد شدن شدت اتصالات خاصی در مغز شناخته می‌شود.

چه چیزی اول آمد: مرغ یا تخم مرغ؟

مطالعات اولیه درمورد ارتباط بین فعالیت بدنی و مهارتهای شناختی بر این باورند که اولی مانع از سقوط دومی می شود. ” مغز ما هنگام انجام فعالیت بدنی درگیر است.”
محقق NCCR توضیح می دهد: “توانایی های شناختی و سطح فعالیت بدنی ۱۰۵۲۰۶ فرد بالغ از ۵۰ تا ۹۰ سال، هر دو سال یکبار در طی یک دوره ۱۲ ساله آزمایش شدند.

” توانایی های شناختی با استفاده از یک تست تسلط کلامی (نامگذاری هر چه بیشتر حیوانات در ۶۰ ثانیه) و یک تست حافظه (حفظ ۱۰ کلمه و تلاوت آنها پس از آن) اندازه گیری شد. فعالیت بدنی در مقیاس ۱ (“هرگز”) به ۴ (“بیش از یک بار در هفته”) اندازه گیری شد.
محققان ژنو این داده ها را در سه مدل آماری جداگانه به کار گرفتند. در وهله اول، آنها بررسی کردند که آیا فعالیت بدنی تغییر مهارتهای شناختی را با گذشت زمان پیش بینی می کند. د

مرحله دوم، آیا مهارت های شناختی تغییر فعالیت بدنی را پیش بینی می کردند. و در سوم، آنها دو احتمال را بصورت دو طرفه آزمایش کردند.

محققاناز شاخص های آماری نتایجی بدست آوردند. بنابراین، این مطالعه نشان می دهد که ظرفیتهای شناختی عمدتا بر فعالیت بدنی تأثیر می گذارند و بلعکس.”بدیهی است که این یک چرخه دوطرفه است و فعالیت بدنی نیز بر ظرفیت های شناختی ما تأثیر می گذارد.

کند شدن یک روند کاهش اجتناب ناپذیر

از سن ۵۰ سالگی، کاهش توانایی های جسمی و شناختی اجتناب ناپذیر است. با این حال، این نتایج نشان می دهد که بر خلاف آنچه که قبلاً تصور می شد.

اگر ابتدا روی مهارت های شناختی خود عمل کنیم، می توانیم نزول این حلقه دوطرفه را کند کنیم.

“این مطالعه تئوری ما را تأیید می کند که مغز مجبور است تلاش کند تا از یک سبک زندگی بی تحرک خارج شود و با کار بر روی ظرفیت های شناختی، افزایش فعالیت بدنی را دنبال شود.

“بهتراست با هوشیار نگه داشتن مغز و افزایش توانایی های شناختی از افزایش روند پیری جلوگیری کنیم. فعالیت های مغزی مانند کتاب خواندن، جدول حل کردن و … باعث افزایش فعالیت سلولهای خاکستری مغز می شود.

وقتی توانایی های شناختی بالایی داشته باشیم و مغز ما فعالیت بیشتری داشته باشد انرژی بیشتری برای فعالیت بدنی داریم. با این کار مغز و عضلات ما دیرتر تخریب میشوند.