مس و نقش آن در بیماری های عصبی

تنظیم غلظت سطح مس در بافت ها نقش مهمی در طیف گسترده ای از بیماری های عصبی از جمله بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و بیماری نورون حرکتی دارد. بررسی مولکولهای حاوی مس در جریان خون، منجر به کشف های جدیدی برای تشخیص و درمان این بیماری ها شده است. فلز مس به عنوان یک ماده اصلی مورد نیاز بدن است و دانشمندان سطح بهینه مورد نیاز بافت های بدن در استفاده از این فلز را مشخص کرده اند.

 

3 2 - مس و نقش آن در بیماری های عصبی
فلز مس

مس یک جزء حیاتی آنزیم ها است که واکنش های متابولیک کلیدی را کاتالیز می کند. بیوشیمیست ها از مدت ها قبل در مورد اهمیت مس در بدن انسان می دانستند، اما از چگونی رسیدن آن به آنزیم های مختلف دارای مس اطلاع نداشتند. مس به مقدار کمی در بدن وجود دارد. بیشترین غلظت مس در اعضایی از بدن که فعالیت بسیار بالایی دارند مانند کبد، مغز، قلب، کلیه ها و ماهیچه های اسکلتی یافت میشود.
این فلز برای تولید انرژی در تنفس سلولی، ساخت گلبول های قرمز، پاسخ های ایمنی و حفاظت از سلول های عصبی نقش بسیار مهم دارد. با این وجود، فلز مس می تواند باعث تولید رادیکالهای آزاد مخرب و ایجاد التهاب شود.

تحقیقات، تنظیم غلط سطح این فلز را به چندین بیماری عصبی از جمله سندرم منس، بیماری نورون حرکتی، بیماری پارکینسون و آلزایمر مرتبط میداند.


مقاله مرتبط:درباره ی آلزایمر چه می دانید؟


مطالعه ای در سال ۲۰۱۳ منتشر شد این مطالعه نشان داد که وقتی مس در مغز تجمع می یابد، باعث پیشرفت پلاک های بتا آمیلوئید می شود. این پلاک مشخصه بارز بیماری آلزایمر است. مس نه تنها از حذف شدن مولکولهای محلول بتا آمیلوئید در مغز جلوگیری می کند، بلکه آنها را به جمع شدن برای ایجاد پلاکهای نامحلول ترغیب می کند. محققان دریافتند تنها یک پروتئین حمل و نقل اصلی فلز مس را بر عهده دارد.

2 2 - مس و نقش آن در بیماری های عصبی

وابسنگی به مس

محققان برای سنجش میزان میل هر پروتئین به مس (یعنی چسبندگی آن به یونهای این فلز ) به عنوان یک روش جدید و نوآورانه از کروماتوگرافی مایع و ICP-MS (طیف سنجی جرمی پلاسما به صورت استقرایی) استفاده کردند. این تکنیکهای بیوشیمیایی، مولکولهایی را که در مقادیر کمیاب در یک مایع بیولوژیکی مانند خون یا مایع مغزی نخاعی وجود دارند جدا و شناسایی می کنند. دانشمندان دریافتند که در خون، حدود ۷۵٪ از یونهای این فلز به آنزیمی بنام سرولوپلاسمین متصل هستند، در حالی که حدود ۲۵٪ به آنزیمی بنام آلبومین متصل هستند. با این حال، سرولوپلاسمین چنان محکم به این فلز متصل می شود که بعید است در حمل و نقل فلز به بافت ها و اندام هایی که مورد نیاز است نقشی داشته باشد. به نظر می رسد کار اصلی آنزیم کمک به پروتئین دیگری در انتقال آهن در خون است.

 

محققان دریافتند که بخش کمی از این فلز در خون (حدود ۰.۲٪) نیز به اسید آمینه بنام هیستیدین متصل می شود. آنها حدس می زنند که هیستیدین به عنوان یک کاتالیزور عمل می کند و در آزاد شدن مس از آلبومین هنگام رسیدن به مقصد (مثلا بافت کبد ) کمک می کند. بیوشیمیستها فرض کرده بودند که پروتئین دیگری به نام آلفا -۲ ماکروگلوبولین نیز مس را منتقل می کند.

4 2 - مس و نقش آن در بیماری های عصبی

تنظیم سطح مس

محصول اصلی Wilson Therapeutics AB Decuprate است که یک عامل درمانی امیدوارکننده برای درمان بیماری ویلسون است (ویلسون یک اختلال ژنتیکی نادر که باعث تجمع مس در مقادیر سمی در کبد، مغز و سایر بافت ها می شود). Decuprate با اتصال به مس، دفع خود را از بدن تقویت می کند. پروفسور پالوما و همکارانش بر اساس تحقیقات خود توانستند اختلالات متابولیسم مس که باعث بیماری های نظیر آلزایمر و ویلسون میشود را اثبات کنند. تحقیقات آنها همچنین می تواند روشهای جدیدی را برای نظارت بر اثربخشی داروهایی مانند Decuprate در تنظیم سطح مس فراهم کند.

پروفسور پیپ پالوما میگوید: “یافته های تحقیق ما می تواند برای برنامه های مختلف استفاده شود. در مرحله اول،  به درک متابولیسم طبیعی مس در بدن کمک می کنند که یک مقدار تشخیص مستقیم دارد. همچنین این نتایج به شناسایی اختلالات در متابولیسم مس در بدن کمک می کند. اینا اختلال در چندین بیماری ژنتیکی مانند بیماری ویلسون و منسک و همچنین شایعترین بیماری عصبی یعنی بیماری آلزایمر رخ می دهد.علاوه بر تشخیص های خاص، اثر داروهای طبیعی کننده متابولیسم مس که برای معالجه بیماری های فوق بکار می رود ، می تواند از طریق تعادل مسی در خون نیز کنترل شود.”

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا