بیماری آدیسون چیست ؟ علائم، عوامل، تشخیص و درمان آدیسون
بیماری آدیسون شرایطی است که بر روی غدد آدرنال بدن تأثیر می گذارد. این غدد در بالای کلیه های شما قرار دارد. آنها هورمونی را تولید می کنند که بر خلق و خو ، رشد ، متابولیسم ، عملکرد بافت و نحوه پاسخ بدن شما به استرس تأثیر می گذارد.
بیماری آدیسون با آسیب رساندن به این غدد باعث می شود بدن شما تولید هورمون ها را متوقف کند. این بیماری معمولاً افراد ۳۰ تا ۵۰ ساله را درگیر می کند. با این حال ، این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد.
علائم بیماری آدیسون چیست؟
علائم در طی چند ماه ظاهر می شوند. تشخیص آنها دشوار است زیرا مبهم هستند. علائم شامل :
- خستگی
- ضعف عضلانی
- درد مفاصل یا عضلات
- تب
- کاهش وزن
- حالت تهوع ، استفراغ یا اسهال (منجر به کم آبی)
- سردرد
- تعریق
- تغییر در خلق و خو یا شخصیت ، مانند تحریک پذیری ، اضطراب ، یا افسردگی
- از دست دادن اشتها
- تیره شدن پوست (هایپرپیگمانتاسیون)
- غش یا سرگیجه هنگام ایستادن به دلیل فشار خون پایین
- هوس غذای شور
- درد ناگهانی و شدید در شکم ، کمر یا پاها
- حرکات کند و آسته
- تشنج
- تب شدید
هنگامی که علائم به طور ناگهانی ظاهر می شود یا به سرعت وخیم تر می شود ، به آن نارسایی حاد آدرنال گفته می شود. بعضی اوقات آن را بحران آدیسون نیز می نامند. در صورت عدم درمان این بیماری می تواند منجر به مرگ شود. در صورت بروز هر یک از علائم زیر ، با پزشک خود تماس بگیرید یا فوراً به اورژانس بروید.
- درد ناگهانی و شدید در کمر ، شکم یا پاها.
- استفراغ شدید و اسهال (که منجر به کم آبی) خواهد شد.
- پایین تر بودن فشار خون از حد طبیعی.
- مقادیر بالای پتاسیم و سطح پایین سدیم.
چه عواملی باعث ایجاد بیماری آدیسون می شود؟
بیماری آدیسون در اثر آسیب به غدد آدرنال یا وقتی غدد تحت تأثیر وضعیت پزشکی دیگری قرار میگیرد ، ایجاد می شود. ۲ نوع نارسایی آدرنال وجود دارد:
۱. نارسایی اولیه آدرنال: این اتفاق در اثر آسیب به غدد آدرنال شما توسط یک بیماری خود ایمنی (هنگامی که بدن شما به سیستم ایمنی بدن خود حمله می کند) رخ می دهد. سایر دلایل نارسایی اولیه آدرنال عبارتند از:
- سل (یا عفونتهای دیگر)
- سرطان غدد فوق کلیوی
- خونریزی غدد آدرنال
۲. نارسایی ثانویه آدرنال: این حالت هنگامی اتفاق می افتد که بیماری دیگر باعث شود غدد فوق کلیوی تولید هورمون ها را متوقف کند. به عنوان مثال ، مشکل در غده هیپوفیز شما می تواند باعث بیماری ثانویه آدیسون شود. یا اگر به طور ناگهانی مصرف داروی کورتیکواستروئید (مانند پردنیزون) قطع شود ، ممکن است به بیماری آدیسون مبتلا شوید. کورتیکواستروئیدها گاهی اوقات برای درمان شرایطی مانند آسم ، آلرژی ، آرتروز ، سرطان و مشکلات سیستم ایمنی بدن تجویز می شود.
چگونه بیماری آدیسون تشخیص داده می شود؟
پزشک در مورد تاریخچه پزشکی و علائم از شما سؤال خواهد کرد. آزمایشاتی که پزشک معالج از آزمایشگاه درخواست میکند تا مشخص شود شما مبتلا به بیماری آدیسون هستید شامل موارد زیر است:
- آزمایش خون برای اندازه گیری سطح هورمون و مواد معدنی بدن: در این آزمایش می‌توان سطح سدیم، پتاسیم، کورتیزول و هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) (هورمون تحریک کننده ی قشر فوق کلیه جهت ترشح هورمون) خون را اندازه گیری کرد. همچنین انجام آزمایش خون می تواند آنتی بادی های همراه با بیماری خود ایمنی آدیسون را اندازه گیری کند.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) برای بررسی اندازه غده های آدرنال یا غده هیپوفیز: این اسکن ها شبیه به اشعه ایکس است.
درمان بیماری آدیسون چیست؟
معمولاً شامل تجویز هورمونهایی خاص می شود. این هورمونها شامل هیدروکورتیزون ، پردنیزون یا استات کورتیزون می باشد. اگر بدن شما به اندازه کافی هورمون آلدوسترون تولید وترشح نمی کند ، پزشک ممکن است فلاودروکورتیزون نیز تجویز کند. این داروها هر روز از طریق دهان (به صورت قرص) باید مصرف می شوند.
یکی دیگر از داروهای تجویزی دهیدروپیاندروسترون است که برخی از زنان مبتلا به بیماری آدیسون، اظهار کرده اند که مصرف این دارو باعث بهبود و افزایش میل جنسی آنها می شود.
اگر شما مبتلا به آدیسون حاد هستید، نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارید. این درمان به طور معمول شامل تزریق داخل وریدی (IV) هیدروکورتیزون ، آب نمک و دکستروز (شکر) است. این تزریقات به بازگرداندن فشار خون ، قند خون و سطح پتاسیم به حالت عادی کمک می کند.
