لقاح درون آزمایشگاهی یا IVF مجموعه ای از فرایند های پیچیده است که به منظور تسهیل لقاح تخمک و اسپرم و یا جلوگیری از بروز مشکلات ژنتیکی و کمک به باردار شدن مادر در محیط آزمایشگاه صورت می گیرد.
در این فرایند , تخمک های بالغ از تخمدان مادر جداسازی می شوند و در آزمایشگاه توسط اسپرم بارور می شوند. سپس تخمک بارور شده (جنین) به رحم مادر و یا رحم اجاره ای منتقل می شود. یک دوره کامل IVF حدود ۳ هفته طول خواهد کشید. گاهی از اوقات مراحل انجام IVF به قسمت های مختلف تقسیم می شوند و این موضوع روند کار را طولانی تر خواهد کرد.
IVF به عنوان موثر ترین فناوری در کمک به باروری شناخته می شود. این روش می تواند با استفاده از تخمک و اسپرم خود زوجین (در صورت سالم بودن) و یا با استفاده از جنین یا اسپرم و تخمک گرفته شده از یک اهدا کننده معلوم یا ناشناس انجام شود. در برخی موارد , از یک رحم اجاره ای برای انجام فرایند IVF استفاده می شود.
شانس زوجین برای داشتن یک کودک سالم با استفاده از IVF به فاکتور های متعددی بستگی دارد ؛ از جمله سن , علت ناباروری و غیره. علاوه بر این , IVF می تواند فرایندی وقت گیر , هزینه بر و گاها تهاجمی (از دیدگاه پاتولوژیکی) باشد. اگر بیش از یک جنین به رحم مادر منتقل شود , فرایند IVF می تواند منجر به بارداری چند قلو در مادر بشود.
بطور کلی , پزشک می تواند به شما در زمینه اینکه روش IVF می تواند مفید یا مضر باشد و یا کارایی لازم را دارد یا خیر کمک کند. با مجله اینترنتی زندگی سالم همراه باشید تا با صفر تا صد تکنولوژی IVF آشنا شوید.
IVF چگونه انجام می شود؟
لقاح آزمایشگاهی , برای درمان ناباروری یا مشکلات ژنتیکی قابل انجام است. اگر بنا بر این باشد که IVF برای درمان ناباروری انجام شود , زن و شوهر باید پیش از اقدام برای IVF روش های کمتر تهاجمی تر را امتحان کنند , از جمله داروهای کمک کننده به باروری و افزاینده تولید تخمک و یا تلقیح داخل رحمی – روشی که طی آن اسپرم ها در زمان تخمک گذاری خانم مستقیما درون رحم قرار می گیرند.
گاهی اوقات , IVF به عنوان یک روش درمانی موثر برای ناباروری در زنان با سنین بالای ۴۰ سال توصیه می شود. در صورت داشتن شرایط سلامتی , IVF در چنین افرادی قابل انجام است. به عنوان مثال , اگر شما یا شریک زندگی شما شرایط زیر را داشته باشید IVF می تواند به عنوان یک روش موثر مطرح شود :
- آسیب یا انسداد لوله فالوپ : آسیب یا مسدود شدن لوله فالوپ می تواند بارور شدن تخمک و یا حرکت جنین در داخل لوله برای لانه گزینی در دیواره رحم را با مشکل مواجه کند.
- اختلالات تخمک گذاری : اگر تخمک گذاری به ندرت انجام شود و یا اصلا انجام نشود , بنابراین تخمک های کمتری برای وقوع لقاح در دسترس خواهند بود.
- اندومتریوسیس : این واقعه زمانی صورت می گیرد که بافت رحم به سمت خارج از رحم رشد کند , که این موضوع اغلب بر عملکرد تخمدان ها , رحم و لوله فالوپ تاثیرگذار خواهد بود.
- فیبروئید رحمی : فیبروئید ها تومور های خوش خیم در دیواره رحم هستند و در زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله شایع هستند. فیبروئید ها می توانند در استقرار و رشد جنین در رحم اختلال ایجاد کنند.
- سابقه عقیم سازی یا برداشتن لوله تخمک بر : اگر شخصی بستن لوله حمل کننده تخمک را انجام داده باشد – نوعی عقیم سازی که طی آن لوله های رحمی مسدود می شوند تا بطور دائم از بارداری جلوگیری شود – و قصد داشته باشد که مجددا باردار شود , احتمالا باید از روش IVF استفاده کند.
- اختلال در تولید یا عملکرد اسپرم : غلظت کمتر از حد متوسط اسپرم ها , حرکت ضعیف اسپرم ( تحرک و جابه جایی کم ) یا ناهنجاری در اندازه و شکل اسپرم ها می تواند باروری تخمک توسط اسپرم را با مشکل مواجه کند. در صورت مشاهده ناهنجاری در مایع منی , ممکن است لازم باشد که مرد به یک پزشک متخصص مراجعه کند تا تشخیص دهد که آیا مشکلات موجود قابل اصلاح است یا خیر.
- ناباروری با دلیل نا مشخص : ناباروری بدون دلیل به این معناست که علیرغم ارزیابی علل شایع ناباروری , هیچ علتی شناسایی نشده است.
- اختلالات ژنتیکی : اگر شما یا همسرتان دارای یک اختلال ژنتیکی باشید و یا ناقل ژن های مربوط به یک اختلال ژنتیکی باشید , احتمالا باید پیش از بارداری آزمایشات ژنتیکی انجام دهید. تخمک پس از بارور شدن توسط اسپرم , از نظر مشکلات ژنتیکی مورد بررسی قرار می گیرد , هرچند که تمامی مشکلات ژنتیکی قابل تشخیص نمی باشند. جنین های لقاح یافته ای که مشکلات ژنتیکی در آن ها وجود نداشته باشد , به رحم مادر منتقل می شوند تا به رشد خود ادامه دهند.
- جلوگیری از بارداری بدلیل سرطان یا دیگر مشکلات سلامتی : اگر شخصی قصد داشته باشد که درمان سرطان خود را آغاز کند – پرتو درمانی , شیمی درمانی یا … – این موضوع می تواند به سلامت باروری فرد آسیب وارد کند. IVF در چنین مواقعی می تواند گزینه بسیار مناسبی باشد. زنان می توانند پیش از شروع درمان سرطان تخمک هایی را از تخمدان خود خارج کرده و در حالت نا بارور بصورت منجمد در مراکز درمانی نگهداری کنند. یا حتی می توان با استفاده از اسپرم و تخمک زوجین جنین اولیه را ایجاد کرد و سپس آن را منجمد کرد تا در آینده در رحم مادر جایگذاری شود.
زنانی که رحم دارای عملکرد طبیعی ندارند یا بارداری برای آنها خطرساز باشد , ممکن است از فرد دیگری به عنوان جایگزین استفاده کنند بدین صورت که تخم لقاح یافته و جنین اولیه در رحم جایگزین که می تواند اجاره ای باشد جایگذاری شده و رشد جنین آغاز خواهد شد. این موضوع به مدد تکنولوژی IVF ممکن شده است.
خطرات و ریسک ها
از جمله مخاطرات و ریسک های احتمالی IVF می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- چندقلو زایی : در تکنولوژی IVF اگر بیش از یک جنین به رحم مادر منتقل شود می تواند باعث افزایش احتمال چندقلو زایی می شود. باردار شدن چند قلو ارتباط مستقیمی با زایمان زودرس و وزن کم نوزادان هنگام تولد دارد.
- زایمان زودرس و وزن کم در زمان تولد : تحقیقات ثابت کرده است که IVF می تواند احتمال به دنیا آمدن نوزاد نارس و یا تولد نوزاد با وزن کمتر از حد نرمال را افزایش دهد.
- سندرم تحریک بیش از حد تخمدان ها : استفاده از داروهای باروری که بصورت تزریقی وارد بدن می شوند , مانند گنادوتروپین (HCG) که برای تخمک گذاری مورد استفاده قرار می گیرد می تواند باعث تحریک بیش از حد تخمدان ها شود. در چنین حالتی تخمدان ها متورم و دردناک می شوند. علائم این سندروم حدود یک هفته طول خواهد کشید و شامل درد خفیف در ناحیه شکم , نفخ , حالت تهوع , استفراغ و اسهال است. اگر باردار شوید , این علائم ممکن است تا چندین هفته ادامه داشته باشند. به ندرت ممکن است که نوعی شدید تر از این سندروم در بدن ایجاد شود که اگر این اتفاق بیوفتد , می تواند منجر به افزایش سریع وزن و تنگی نفس بشود.
- سقط جنین : میزان سقط جنین در زنانی که با استفاده از تکنولوژی IVF باردار شده اند مشابه با زنانی است که بصورت طبیعی موفق به بارداری شده اند – حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد – اما این میزان با افزایش سن مادر رابطه مستقیم دارد و بالطبع افزایش خواهد یافت.
- عوارض ناشی از بازیابی تخم : استفاده از سوزن های مخصوص که به جمع آوری تخم ها کمک می کنند می تواند منجر به بروز خونریزی , عفونت یا تخریب و آسیب به روده , مثانه یا رگ های خونی بشود.
- حاملگی خارج از رحم : حدود ۲ تا ۵ درصد از زنانی که با روش IVF باردار می شوند , حاملگی خارج از رحم خواهند داشت – زمانیکه تخمک بارور شده در خارج از رحم , معمولا در لوله های رحمی قرار می گیرد – تخمک بارور شده در این حالت نمی تواند زنده بماند.
- نقایص هنگام تولد : سن مادر مهم ترین فاکتور ریسک در بروز نقایص مادرزادی است. مهم نیست که کودک از چه راهی به دنیا آمده است. تحقیقات بیشتری برای تخمین اینکه آیا کودکانی که با روش IVF ایجاد شدده اند در معرض خطر ابتلا به نقایص مادرزادی هستند یا خیر مورد نیاز است.
- سرطان : اگرچه برخی از مطالعات نشان می دهند که ممکن است ارتباطی میان مصرف داروهای تحریک کننده رشد و آزادسازی تخمک و ایجاد انواع خاصی از تومور تخمدان وجود داشته باشد , اما مطالعات دیگری نیز صورت گرفته است که این موضوع را تکذیب می کنند. بنظر نمی رسد که خطر ابتلا به سرطان پستان , دهانه رحم یا تخمدان بطور قابل توجهی در افراد دریافت کننده IVF افزایش یافته باشد.
- استرس : انجام IVF می تواند از نظر اقتصادی , جسمی و روانی فرد را خسته و فرسوده کند. حمایت مشاوران , خانواده و دوستان می تواند به عبور از فراز و نشیب های موجود در این راه کمک کند.
آماده سازی
هنگام انتخاب یک کلینیک برای انجام IVF به خاطر داشته باشید که میزان موفقیت یک کلینیک در انجام IVF به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله سن بیمار , مشکلات پزشکی بیمار , میزان موارد موفقیت آمیز IVF در کلینیک مورد نظر و رویکرد های درمانی کلینیک مورد نظر. اطلاعات دقیق در رابطه با هزینه های هر یک از مراحل را از مسئولین کلینیک درخواست کنید.
قبل از شروع پروسه پیچیده IVF , احتمالا خواسته می شود تا زوجین غربالگری های مختلف را انجام دهند , از جمله :
- آزمایش ذخایر تخمدان : برای تعیین کمیت و کیفیت تخمک های شما , پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای بررسی غلظت و میزان هورمون های FHS (تحریک کننده رشد فولیکول) و استروژن خون شما در طی چند روز اول چرخه قاعدگی تدارک ببیند. نتایج این آزمایشات , اغلب به همراه سونوگرافی از تخمدان ها , می توانند برای پیشبینی وضعیت تخمدان ها و اینکه تخمدان ها چگونه به درمان های باروری پاسخ خواهند داد کارامد باشند.
- آنالیز مایع منی : پزشک این آزمایش را کمی قبل از شروع پروسه IVF انجام می دهد.
- غربالگری بیماری های عفونی : شما و همسرتان هر دو از نظر وجود یا عدم وجود بیماری های عفونی از جمله HIV مورد ارزیابی قرار خواهید گرفت.
- تمرین انتقال جنین : پزشک ممکن است پیش از شروع فرایند IVF برای تعیین عمق حفره رحمی و تمرین برای قرار دادن موفقیت آمیز تخم لقاح یافته در رحم این آزمایش شبیه سازی را انجام دهد.
- معاینه رحم : پزشک قبل از شروع IVF , لایه داخلی رحم را بررسی می کند. این مورد ممکن است از طریق سونوهیستوگرافی – که طی آن مایعات از طریق دهانه رحم به داخل رحم تزریق می شوند – یا سونوگرافی برای ایجاد تصویر از حفره رحمی انجام شود. می توان در این موارد از هیستروسکوپی – ورود یک تلسکوپ نازک , انعطاف پذیر و شفاف به داخل رحم از طریق واژن – نیز استفاده کرد.
پیش از آغاز IVF نیز , باید در مورد یکسری از سوالات پاسخ مناسب دریافت کرد ؛ از جمله :
- چه تعداد جنین در رحم جایگذاری خواهند شد ؟ تعداد جنین هایی که به رحم منتقل می شوند معمولا براساس سن و تعداد تخمک های تهیه شده از مادر تعیین می شود. از آنجا که میزان لانه گزینی جنین در زنان با سنین بالا کمتر است , بنابراین معمولا جنین های بیشتری به رحم منتقل می شوند. بیشتر پزشکان برای پیشگیری از بارداری های چندقلو از دستورالعمل های خاصی بهره می برند. در بعضی از کشور ها , قانون تعداد جنین هایی که می توان به رحم مادر منتقل کرد را محدود کرده است. بنابراین اگر کسی قصد انجام IVF را داشته باشد باید پیش از انجام , درمورد تعداد جنین هایی که در رحم قرار می گیرند با پزشک توافق کند.
- با جنین های اضافی که در محیط آزمایشگاه لقاح یافته اند چه خواهند کرد ؟ جنین های اضافه ایجاد شده را می توان برای استفاده مجدد تا چندین سال بعد در دستگاه های مخصوص فریز و نگهداری کرد. البته همه جنین ها طی فرایند انجماد سالم نخواهند ماند , اگرچه که اکثر آنها بدون مشکل باقی خواهند ماند. انجماد جنین های اولیه می تواند هزینه ها و میزان تهاجمی بودن روش IVF را در آینده (در صورتی که زوجین مجددا قصد انجام این روش را داشته باشند) کاهش دهد. حتی کلینیک مورد نظر می تواند با توافق و رضایت زوجین جنین های اضافی را به زوج های دیگر یا مراکز تحقیقاتی اهدا کند. البته که امکان از بین بردن جنین های اضافه نیز برای زوجین وجود خواهد داشت.
- چقدر توانایی تحمل بارداری های چندقلو را دارید؟ گفته شد که اگر بیش از یک جنین به رحم مادر منتقل شود , تکنولوژی IVF می تواند منجر به وقوع بارداری های چندقلو در مادر بشود. این موضوع می تواند خطراتی را برای مادر و جنین های در حال رشد به همراه داشته باشد. در برخی از موارد , می توان از روش های کاهش تعداد جنین ها برای کمک به مادر استفاده کرد تا مادر بتواند نوزاد کمتر اما با خطرات احتمالی به مراتب کمتر را در رحم خود نگهداری کند. با اینحال , روش کاهش تعداد جنین ها یک تصمیم گیری بسیار سخت ( انتخاب یک یا چند جنین از بین جنین های موجود برای از بین بردن ) همراه با پیامد های عاطفی و روانی و اخلاقی برای زوجین است.
- آیا موارد ناشی از استفاده از تخمک , اسپرم , جنین اهدا شده و یا حتی رحم اجاره ای فرد دیگر را در نظر گرفته اید؟ در این زمینه یک مشاور آموزش دیده و با تجربه می تواند به فرد کمک کند تا از موارد قانونی در این زمینه بهتر سر در بیاورد. زوجین باید از یک وکیل کمک بگیرند تا پرونده ای در رابطه با این موضوع که آنها تخمک , اسپرم , جنین یا رحم اجاره ای را از شخص دیگری گرفته اند و نوزاد متولد شده متعلق به آنها خواهد بود در دادگاه تشکیل دهند.
روش انجام IVF
IVF شامل چندین مرحله است : تحریک تخمدان , گرفتن تخمک ,گرفتن اسپرم , لقاح و انتقال جنین به رحم
یک پروسه کامل IVF می تواند حدود دو تا سه هفته طول بکشد , و گاها بیش از یک پروسه برای انجام IVF موفقیت آمیز نیاز است.
تحریک تخمدان
اگر زوجین قصد داشته باشند که از تخمک خود در حین IVF استفاده کنند , در آغاز پروسه درمانی با استفاده از هورمون های مصنوعی و نوترکیب تحریک در تخمدان های خانم ایجاد می شود و تولید چند تخمک – بجای تخمک منفردی که در ماه ایجاد می شود – را به همراه خواهد داشت. به این دلیل چندین تخمک مورد نیاز است که برخی از تخمک ها بارور نمی شوند و یا بطور طبیعی رشد نمی کنند.
گاها ممکن است به درمان های خاصی نیز در این زمینه نیاز باشد ؛ به عنوان مثال :
- داروهای تحریک کننده تخمدان ها : برای تحریک تخمدان ها , ممکن است داروهای تزریقی حاوی هورمون FSH , LH یا ترکیبی از هر دو مورد استفاده قرار گیرند. این داروها باعث تحریک بیشتر تخمدان و در نتیجه آزادسازی تخمک های بیشتر می شوند.
- داروهای بلوغ تخمک ها : هنگامی که فولیکول ها برای آزادسازی تخمک آماده می شوند – بطور معمول از ۸ تا ۱۴ روز پس از قاعدگی – داروهایی از جمله HCG برای کمک به بلوغ تخمک ها مورد استفاده قرار می گیرند.
- داروهای جلوگیری کننده از تخمک گذاری پیش از موعد : این داروها از آزاد شدن زود هنگام تخمک های در حال رشد جلوگیری می کنند.
- دارو برای آماده سازی لایه داخلی رحم : در روز گرفتن تخمک از مادر یا در روز انتقال تخمک به رحم مادر , ممکن است پزشک به مادر توصیه کند تا از مکمل های پروژسترون استفاده کند. با این کار پوشش لایه داخلی رحم زخیم تر شده و لانه گزینی جنین راحت تر انجام خواهد شد.
بطور معمول , قبل از اینکه تخمک ها برای گرفتن از بدن مادر اماده شوند به یک تا دو هفته تحریک تخمدان نیاز است. برای تعیین دقیق تر این زمان جمع آوردی تخمک , پزشک ممکن است درخواست آزمایش خون یا سونوگرافی واژینال بدهد.
بعضی از اوقات نیز باید فرایند IVF قبل از گرفتن تخمک از فولیکول های مادر متوقف شود , چراکه ممکن است :
- تعداد فولیکول های در حال رشد ناکافی باشد.
- تخمک گذاری زودرس اتفاق بیوفتد.
- تعداد زیادی فولیکول رشد خود را آغاز کنند , که این موضوع می تواند منجر به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان ها بشود.
- دیگر اشکالات پزشکی
اگر فرایند IVF بدلایل فوق یا هر دلیل دیگری متوقف شود , پزشک ممکن است تغییراتی در نوع و دوز داروهای مصرفی برای ایجاد پاسخ های مناسب تر ایجاد کند. یا ممکن است به زوجین توصیه کند که از تخم لقاح یافته اهدایی استفاده کنند.
گرفتن تخمک از مادر
گرفتن تخمک را می توان در مطب دکتر یا کلینیک و ۳۴ تا ۳۶ ساعت بعد از آخرین اقدامات صورت گرفته برای تحریک تخمک گذاری انجام شود.
- در حین فرایند جمع آوری تخمک , از دارو های مسکن برای جلوگیری از بروز درد استفاده می شود.
- متودی که معمولا برای اخذ تخمک از مادر مورد استفاده قرار می گیرد روش Transvaginal Ultrasound Aspiration است. در این روش یک پروب اولتراسوند برای شناسایی فولیکول ها به داخل واژن وارد می شود. سپس یک سوزن کوچک به یک هدایت کننده اولتراسوند متصل می شود و به داخل واژن و فولیکول های تخمدان وارد می شود تا بتواند تخمک ها را جذب کند.
- اگر تخمدان های خانم از طریق روش گفته شده قابل دسترسی نباشند , از سونوگرافی ناحیه شکم برای هدایت سوزن به داخل فولیکول ها استفاده خواهد شد.
- تخمک ها از طریق سوزنی که به یک دستگاه مکش متصل شده است از فولیکول ها خارج می شوند. در طول مدت زمان ۲۰ دقیقه می توان تعداد زیادی تخمک از این طریق بدست آورد.
- بعد از بدست آوردن تخمک ها , ممکن است خانم عوارضی همچون گرفتگی در ناحیه شکم یا احساس فشار در این ناحیه داشته باشد.
- تخمک های بالغ بعد از اخذ شدن از مادر در داخل یک مایع تغذیه کننده قرار داده می شوند و انکوبه می شوند. تخمک هایی که سالم و بالغ بنظر می رسند با اسپرم گرفته شده از آقا لقاح داده می شوند تا جنین اولیه ایجاد شود. با اینحال , ممکن است همه ی تخمک ها در این مرحله بارور نشوند.
گرفتن اسپرم از پدر
اگر زوجین بخواهند که از اسپرم خود آقا برای IVF استفاده شود , آقا باید نمونه اسپرم خود را در دفتر پزشک یا کلینیک در صبحی که تخمک ها از خانم گرفته می شوند در داخل ظرف نمونه تخلیه کرده و به آزمایشگاه تحویل دهد. آقا می تواند این کار را در اغلب موارد از طریق خودارضائی انجام دهد , اما در مواردی نیاز است که با استفاده از روشی مشابه اخذ تخمک از خانم , سوزن بطور مستقیم به بیضه ها وارد شده و نمونه اسپرم جمع آوری شود. اسپرم ها بعد از اخذ مایع منی از آقا در محیط آزمایشگاه از بقیه محتویات مایع منی جداسازی می شوند.
لقاح
لقاح و بارور سازی بطور معمول از دو روش قابل انجام است :
- تلقیح معمولی : در این روش , اسپرم سالم و تخمک بالغ با هم مخلوط شده و یک شب انکوبه می شوند.
- تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم : در این روش , اسپرم سالم بطور مستقیم به تخمک بالغ و سالم تزریق می شود. از این روش غالبا در زمان هایی استفاده می شود که مایع منی دچار مشکل است و تلاش های قبلی برای لقاح با شکست مواجه شده است.
در مواقعی , ممکن است پزشک روش هایی را پیش از جایگذاری جنین در رحم در پیش گیرد ؛ از جمله :
- روش Assisted Hatching : حدود ۵ تا ۶ روز پس از جایگذاری جنین در رحم , جنین از غشایی که اطرافش را احاطه کرده (Zona Pellucida) خارج می شود تا بتواند به پوشش دیواره رحم متصل شود. اگر شخص مورد نظر یک خانم با سن بالاتر از حد معمول باشد و یا چندین مورد IVF ناموفق را پشت سر گذاشته باشد , دکتر گاها از روش Assisted hatching استفاده می کند. در این تکنیک پیش از انتقال جنین به رحم , روزنه ای در Zona Pellucida که غشای اطراف جنین است ایجاد می شود که می تواند به خارج شدن جنین از غشای احاطه کننده و اتصال به دیواره رحم کمک کند.
- آزمایشات ژنتیک پیش از جایگذاری جنین در رحم : به جنین های لقاح یافته اولیه اجازه داده می شود تا در محیط انکوباتور به رشد خود ادامه دهند. این رشد تا زمانی ادامه پیدا می کند که جنین به اندازه ای بزرگ شود تا بتوان از آن برای انجام تست های ژنتیکی مربوط به بیماری ها و تعداد صحیح کروموزوم ها نمونه گیری کرد. جنین هایی که ژن یا کروموزوم های تغییر یافته و غیرطبیعی ندارند , می توانند به رحم مادر منتقل شوند. این درحالی است که این آزمایشات ژنتیکی می تواند احتمال انتقال یک نقص از والدین به فرزند را کاهش دهد , اما نمی تواند خطر انتقال نقایص را را به صفر برساند. اما این آزمایشات ژنتیکی همیشه توصیه می شوند.
انتقال جنین به رحم
انتقال جنین نیز می تواند در مطب پزشک یا کلینیک انجام شود و معمولا ۲ تا ۵ روز پس از اخذ تخمک از مادر صورت می پذیرد.
- در روز انجام انتقال جنین ممکن است آرامبخش ملایم برای مادر تجویز شود. این روش معمولا بدون درد است , اگرچه که ممکن است گرفتگی های خفیفی در ناحیه شکمی تجربه شود.
- پزشک یک لوله نازک و منعطف به نام کاتتر را از راه واژن به رحم وارد می کند.
- یک سرنگ حاوی یک یا چند جنین معلق در مایع به انتهای کاتتر متصل می شود.
- با استفاده از سرنگ , پزشک جنین یا جنین های مورد نظر را در رحم مادر قرار می دهد.
در صورت موفقیت آمیز بودن این روش , حدود ۶ تا ۱۰ روز پس از اخذ تخمک از مادر , جنین در دیواره رحم جای خواهد گرفت.
پس از انتقال جنین به رحم
پس از انتقال جنین به رحم , مادر می تواند فعالیت های روزمره خود را از سر بگیرد. با اینحال , ممکن است تخمدان های خانم هنوز مقداری متورم باشند. در چنین مواقعی باید حتی الامکان از فعالیت های شدید خودداری شود.
عوارض جانبی احتمالی پس از انجام IVF :
- ممکن است مقدار کمی مایع شفاف یا خونی از دهانه واژن خارج شود.
- حساسیت بالای پستان ها بدلیل بالا رفتن میزان استروژن
- نفخ خفیف
- گرفتگی خفیف در ناحیه شکم
- یبوست
نتایج
حدود ۱۲ تا ۱۴ روز پس از تاریخ اخذ تخمک از خانم , پزشک نمونه خون را آزمایش می کند تا بارداری را در خانم تشخیص دهد.
- اگر شخص باردار شده باشد : پزشک خانم را برای مراقبت های ویژه دوران بارداری به یک پزشک متخصص زنان و زایمان ارجاع می دهد.
- اگر شخص باردار نشده باشد : مصرف پروژسترون متوقف خواهد شد و احتمالا طی یک هفته پس از قطع مصرف پروژسترون خانم پریود خواهد شد. اگر پریودی صورت نگرفت یا خونریزی های غیر معمول وجود داشت , شخص باید به پزشک خود مراجعه کند.
ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که احتمال تولد نوزاد سالم پس از استفاده از تکنولوژی IVF به عوامل مختلفی بستگی دارد ؛ از جمله :
- سن مادر
- وضعیت جنین
- تاریخچه باروری مادر
- دلیل ناباروری
- مدل و شرایط زندگی مادر
برای اطلاع از اخبار بروز در حوضه سلامت و پزشکی , صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید.