چگونه به هانتاویروس مبتلا می شویم؟

محل پیدایش هانتاویروس

موارد الودگی انسان به هانتا ویروس (HPS) به طور پراکنده اتفاق می افتند ، معمولاً در مناطق روستایی که جنگل ها ، مزارع و مراتع زیستگاه مناسبی را برای جوندگان میزبان ویروس ایجاد می کنند. مناطقی در اطراف خانه یا محل کار که ممکن است جوندگان در انجا زندگی کنند (به عنوان مثال خانه ها ، انبارها و الونک ها و کپر ها) مکان های بالقوه ای هستند که ممکن است افراد در این محل ها در معرض ویروس قرار گیرند. در ایالات متحده و کانادا ، نوعی از هانتاویروس با نام Sin Nombre مسئول اکثر موارد ابتلا به هانتا ویروس است.

میزبان Sin Nombre موش گوزنی (Peromyscus maniculatus) است که در سراسر غرب و مرکز ایالات متحده و کانادا وجود دارد.
چندین هانتاویروس دیگر نیز قادر به ایجاد عفونت هانتاویروسی هستند. هانتا ویروس نیویورک ، که توسط موش پا سفید حمل و منتقل شده بود ، با موارد HPS در شمال شرقی ایالات متحده در ارتباط است. هانتاویروس Black Creek ، که توسط موش پنبه حمل می شود ، در جنوب شرقی ایالات متحده یافت شده است. موارد HPS در سایر نقاط آمریکا از جمله کانادا ، آرژانتین ، بولیوی ، برزیل ، شیلی ، پاناما ، پاراگوئه و اروگوئه نیز تأیید شده است.

چگونه افراد به هانتاویروس آلوده می شوند؟

در ایالات متحده ، موش های گوزنی (به همراه موش های پنبه ای و موش های برنج در ایالت های جنوب شرقی و موش پا سفید در شمال شرقی) مخازن هانتاویروس هستند. جوندگان ویروس را در ادرار و بزاق خود و قطرات خارج شونده از بدن خود دارند. این ویروس عمدتاً هنگام تنفس در هوای آلوده به ویروس به افراد منتقل می شود.

هنگامی که ادرار تازه جوندگان الوده ، قطرات یا مواد سازنده لانه پخش شوند ، قطرات ریز و حاوی ویروس وارد هوا می شوند. این فرآیند به عنوان “انتقال هوایی” شناخته می شود.
چندین روش دیگر وجود دارد که جوندگان ممکن است هانتاو ویروس را به افراد منتقل کنند:
• اگر یک جونده دارای ویروس کسی را گاز بگیرد ، ممکن است ویروس در آن شخص پخش شود ، اما این نوع از انتقال نادر است.
• دانشمندان بر این باورند که افراد ممکن است در صورت لمس چیزی که آلوده به ادرار جوندگان ، قطرات و یا بزاق انها باشد ، بتوانند ویروس را دریافت کرده و سپس بینی یا دهان خود را لمس کنند.
• دانشمندان همچنین گمانه زنی می کنند که اگر افراد غذای آلوده به ادرار ، قطرات یا بزاق جوندگان آلوده را بخورند ، می توانند بیمار شوند.

هانتاویروس هایی که باعث بیماری انسان در ایالات متحده می شوند نمی توانند از یک شخص به فرد دیگر منتقل شوند. به عنوان مثال ، شما نمی توانید این ویروس ها را از راه لمس یا بوسیدن شخصی که دارای HPS است یا از کارمندان مراقبت های بهداشتی که در حال مراقبت از شخصی که این بیماری را داشته است می باشند ، دریافت کنید.
در شیلی و آرژانتین ، موارد نادری از انتقال فرد به فرد در اثر تماس نزدیک شخص با بیمار مبتلا به نوعی هانتاویروس بنام آندس (Andes) رخ داده است.

افراد در معرض ابتلا به هانتاویروس

هرکسی که با جوندگان حامل هانتا ویروس تماس پیدا کند ، در معرض خطر ابتلا به HPS است. هجوم جوندگان به داخل و اطراف خانه عامل خطری برای قرار گرفتن در معرض هانتاویروس است. حتی افراد سالم نیز اگر در معرض این ویروس باشند ممکن است که به ویروس الوده شوند.
هرگونه فعالیتی که تماس شما را با ، ادرار ، بزاق یا مواد لانه جوندگان الوده برقرار کند می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به ویروس قرار دهد. هانتاویروس هنگامی پخش می شود که ذرات حاوی ویروس از ادرار جوندگان ، یا بزاق در هوا پخش شوند. ضروری است از اقداماتی که گرد و غبار ایجاد می کند ، مانند جارو کردن جلوگیری شود.

فعالیتهایی که خطر ابتلا به هانتاویروس را زیاد می کنند

بازگشایی و تمیز کردن ساختمانهایی که برای مدتی استفاده نشده اند

بازگشایی یا تمیز کردن الونک ها و نواحی بیرونی منازل از جمله انبارها ، گاراژها و انباری که در طول زمستان بسته شده است ، یک خطر بالقوه برای الودگی به هانتاویروس به ویژه در مناطق روستایی است.

فعالیت هایی شامل تمیز کردن خانه

تمیز کردن داخل و اطراف خانه می تواند شما را در معرض خطر قرار دهد ؛ اگر جوندگان نیز آنجا را به خانه خود تبدیل کرده باشند. بسیاری از خانه ها می توانند پناهگاه جوندگان باشند ، به خصوص با سرد شدن هوا.

قرار گرفتن در معرض ویروس به واسطه شغل

کارگران ساخت و ساز و کنترل آفات ممکن است در هنگام کار در فضاهای کوچک که مجبور به چهار دست و پا راه رفتن هستند ، در زیر خانه ها یا در ساختمان های خالی که ممکن است جوندگان الوده در ان وجود داشته باشند ، در معرض ویروس قرار گیرند.

کوه نوردان و افرادی که در محلی اردو زده اند

بیشترین خطر ابتلا به هانتا ویروس در افرادی وجود دارد که در اردوگاه ها کار می کنند ، بازی می کنند یا در فضاهای بسته ای که جوندگان به طور فعال زندگی می کنند زندگی می کنند. با این حال ، نتایج تحقیقات اخیر نشان می دهد که بسیاری از افرادی که به HPS مبتلا شده اند پس از ادامه تماس با جوندگان و یا ادرار یا بزاق آنها به این بیماری آلوده شده اند. علاوه بر این ، بسیاری از افرادی که به HPS مبتلا شده اند گزارش داده اند که قبل از بیمار شدن جوندگان یا ادرار و بزاق آنها را ندیده اند.

بنابراین ، اگر در منطقه ای زندگی می کنید که جوندگان حامل مانند موش گوزنی در آنجا زندگی می کنند ، اقدامات احتیاطی را انجام دهید – حتی اگر جوندگان یا نشانه های آنها را مشاهده نکنید.