کونژنکتیویت (چشم قرمز) در نوزادان

کونژنکتیویت یکی از بیماری های شایع در نوزادان میباشد که در وب سایت زندگی سالم به بررسی ان میپردازیم.

نوزادان با علایم کونژنکتیویت باید سریعا نزد پزشک برده شوند.

  مقاله های مرتبط :

کونژنکتیویت (دلایل، علایم و انتقال)

کونژنکتیویت : تشخیص، پیشگیری و درمان

کونژنکتیویت نوزادان به معنی وجود چشم قرمز در نوزادان است که بخاطر عفونت، تحریک یا بسته شدن کانال اشکی ایجاد میشود. کونژنکتیویتی که بخاطر عفونت ایجاد میشود میتواند بسیار جدی باشد.

علایم و دلایل کونژنکتیویت در نوزادان

 نوزادان مبتلا به کونژنکتیویت در طول یک روز تا دو هفته پس از تولد ترشح از چشم دارند. پلک های انان پف کرده، قرمز و حساس به لمس میشود. تشخیص علت کونژنکتیویت نوزادی معمولا دشوار است، چرا که در بسیاری از موارد علایم با توجه به علت مشابه و یکسانند.

کونژنکتیویت در نوزادان ممکن است بخاطر کانال اشکی مسدود شده، تحریک توسط انتی میکروب های تاپیکال استفاده شده در زمان تولد یا عفونت با ویروس یا باکتری که زمان تولد از مادر به کودک منتقل میشود ایجاد شود. حتی مادران بدون علامت در زمان زایمان، میتوانند ناقل بوده و باکتری یا ویروس را هنگام زایمان به نوزاد خود منتقل کنند.

شایعترین انواع های کونژنکتیویت نوزادی شامل موارد زیر میباشد:

• کونژنکتیویت کلامیدیایی

کلامیدیا تراکوماتیس میتواند باعث کونژنکتیویت و عفونت های ناحیه تناسلی شود. خانم ها با کلامیدیا درمان نشده میتوانند باکتری را در هنگام زایمان به نوزاد خود منتقل کنند. علایم این کونژنکتیویت شامل قرمزی چشم ها، ورم پلک ها، و خروج چرک میباشد. علایم بین ۵ تا ۱۲ روز پس از تولد ظاهر میشوند. حدود نیمی از نوزادان با کونژنکتیویت کلامیدیایی در سایر قسمت های بدن هم عفونت دارند. این باکتری میتواند ریه ها و نازوفارنکس(جایی که قسمت خلفی بینی به دهان متصل میشود) را الوده کند.

• کونژنکتیویت گنوکوکی

نایسریا گنوره ا علاوه بر عفونت های منتقله ی جنسی باعث ایجاد کونژنکتیویت گنوکوکی میشود. زنان با گونوره ا درمان نشده میتوانند حین زایمان باکتری را به کودک خود منتقل کنند. علایم شامل چشمان قرمز، چرک غلیظ در چشم ها، و ورم پلک ها میباشد. این گونه از کونژنکتیویت معمولا حدود ۲ تا ۴ روز پس از تولد شروع میشود. این بیماری میتواند با عفونت های جدی خون (باکتریمی) و لایه های مغز و ستون مهره ها (مننژیت) در نوزادان همراه باشد.

• کونژنکتیویت شیمیایی

وقتی قطره های چشمی برای پیشگیری از عفونت های باکتریایی به نوزادان داده میشود، چشمان کودکان میتواند دچار سوزش و تحریک پذیری شود. این مورد بعنوان کونژنکتیویت شیمیایی شناخته میشود. علایم کونژنکتیویت شیمیایی معمولا شامل قرمزی چشمان خفیف و مقداری ورم در پلک ها میباشد. این علایم معمولا ۲۴ تا ۳۶ ساعت باقی میمانند.

• سایر کونژنکتیویت های نوزادی

ویروس ها و باکتری ها به غیر از کلامیدیاتراکوماتیس و نایسریا گنوره ا که ذکر شدند میتوانند باعث کونژنکتیویت شوند. برای مثال، باکتری هایی که به طور معمول در واژن بانوان زندگی میکنند و از راه تماس جنسی منتقل نمیشوند میتوانند عامل ایجاد کونژنکتیویت باشند. به علاوه، ویروس های عامل هرپس دهانی و تناسلی  میتوانند باعث کونژنکتیویت و اسیب های چشمی شدید شوند. مادر ممکن است چنین ویروس هایی را در هنگام زایمان به کودک خود منتقل کند. اگرچه، کونژنکتیویت هرپسی ناشایع تر از کونژنکتیویت بخاطر گونوره ا و کلامیدیا میباشد. علایم معمولا شامل چشمان قرمز و پلک های ورم کرده همراه با چرک میباشد.

پیشگیری و درمان کونژنکتیویت در نوزادان

برای پیشگیری از کونژنکتیویت نوزادی، نیاز است بیشتر بیمارستان ها از قطره برای چشمان نوزادان استفاده کنند. در گذشته، بیمارستان ها از نیترات نقره استفاده میکردند، اما امروزه اکثرا به سمت انتی بیوتیک های چشمی مثل اریترومایسین رفته اند. در طول بارداری و پیش از زایمان، زنان با هرپس تناسلی باید با پزشک خود درباره راه های کاهش شانس انتقال ویروس به نوزاد خود مشورت کنند.

پزشکان ممکن است کونژنکتیویت ایجاد شده با عفونت باکتریایی را با انتی بیوتیک ها درمان کنند. این مسیله به شدت عفونت و باکتری مسبب عفونت بستگی دارد. بعضی انتی بیوتیک ها بصورت قطره چشمی تجویز میشوند. سایر انتی بیوتیک ها بصورت خوراکی یا تزریقی استفاده میشوند. ممکن است پزشک کونژنکتیویت نوزادی را با ترکیبی از انتی بیوتیک چشمی همراه با خوراکی یا تزریقی درمان کند. شست و شوی چشم الوده ی نوزاد با محلول نرمال سالین هرگونه چرکی را پاک میکند.

اگر یک کانال اشکی مسدود شده عامل کونژنکتیویت باشد، یک ماساژ ارام و گرم بین چشم و بینی میتواند کمک کننده باشد. اگر کانال اشکی مسدود شده تا یک سالگی برطرف نشود، نوزاد ممکن است به عمل جراحی نیاز داشته باشد.

درمان برای علل شایع کونژنکتیویت نوزادی شامل موارد زیر میباشد:

• کونژنکتیویت کلامیدیایی

پزشکان معمولا از انتی بیوتیک های خوراکی برای درمان این کونژنکتیویت استفاده میکنند.

• کونژنکتیویت گنوکوکی

برای درمان این بیماری معمولا از انتی بیوتیک های تزریقی استفاده میشود. در صورت درمان نشدن، نوزاد ممکن است دچار زخم قرنیه و نابینایی شود.

• کونژنکتیویت شیمیایی

با توجه به اینکه این بیماری بخاطر تحریک شیمیایی ایجاد میشود، معمولا نیازی به درمان نیست. نوزاد معمولا طی ۲۴ تا ۳۶ ساعت بهتر میشود.

• سایر علل ویروسی و باکتریایی کونژنکتیویت

برای درمان کونژنکتیویت های ایجاد شده توسط باکتری هایی غیر از کلامیدیا تراکوماتیس و نایسریا گنوره ا پزشکان معمولا از انتی بیوتیک های چشمی(قطره) استفاده میکنند. برای کونژنکتیویت چه ویروسی چه باکتریایی، کمپرس گرم برروی چشم ممکن است باعث بهبود ورم و سوزش شود. حتما قبل و بعد از لمس چشمان الوده دست ها را بشویید.