گریه کردن و بهانه گیری نوزادان

شاید شما هم از افرادی باشید که در حانه با نوزادان بهونه گیر درگیر هستید. تنها راهی که بچه ها برای بیان درخواستشون به ذهنشون میرسه احتمالا گریه کردن و جیغ کشیدنه. احتمالا تا حالا به این موضوع فکر کردین که گریه کردن برای سلامتی فرزند شما ممکنه خوب نباشه. امروز در مجله اینترنتی زندگی سالم به بررسی ارتباط بین گریه نوزادان و رشد آنها می پردازیم.

گریه یا آروم کردن بچه؟

به نظر میرسد رها کردن کودک برای مدت کمی گریه کردن از زمان تولد تا ۱۸ ماهگی تاثیر منفی بر رشد یا وابستگی آنها نمی گذارد. رشد و وابستگی یک نوزاد به والدینشان تحت تأثیرفریاد زدن آن نیست. در واقع می تواند شدت گریه و مدت زمان آن را کاهش دهد. محققان  می گویند: “استفاده والدین از” گریه کردن” نوزادان هیچ اثر منفی بر دلبستگی و رشد رفتاری در ۱۸ ماهگی ندارد.

آیا همیشه وقتی کودک شما گریه می کند بلافاصله مداخله کنید؟

محققان ۱۷۸ نوزاد و مادر آنها را بیش از ۱۸ ماه دنبال کردند. بارها ارزیابی کردند که آیا والدین بلافاصله مداخله می کنند زمانی که کودک گریه می کند یا اجازه می دهد کودک به گریه خود ادامه دهد. آنها دریافتند که تا ۱۸ ماهگی تفاوت کمی در رشد کودکانی که گریه میکنند و گریه نمی کنند ایجاد می شود.

در حقیقت، آنها دریافتند که رها کردن نوزادان در زمان گریه برای چندین بار در ۳ ماهگی با کم شدن زمان گریه در ۱۸ ماهگی همراه است.

این مطالعه نشان می دهد که ۲/۳ والدین مادر به طور شهودی و از کودک خود درس می گیرند. به این معنی که وقتی تازه متولد شده اند مداخله می کنند و سعی در آرام کردن کودک دارند. اما با بزرگتر شدن، مادر کمی منتظر می ماند تا ببیند کودک می تواند خود را آرام کند. بنابراین نوزادان خود یاد می گیرند. این واکنش به کودک اجازه می دهد تا با گذشت زمان، خودتنظیمی را در طول روز و همچنین در طول شب بیاموزد.